- یادداشت‌های یک معلم: افزایش کار کودکان با مدرسه‌ی آنلاین
- یادداشت‌های یک معلم: حس گناه معلم آنلاین و روزگار جهنمی
- یادداشت‌های یک معلم: اضافه‌کاری آنلاین
- یادداشت‌های یک معلم: مدارس آنلاین و وضعیتِ سرایداران مدارس
با اعلام شیوع کرونا در ایران و غیرحضوری شدن مدارس از اسفند ماه ۱۳۹۸، بسیاری از مدارس غیرانتفاعی کم‌کم شروع به اخراج بخشی از سرایداران مدارس کردند. حتی در مدارس دولتی نیز با عدم جایگزینی نیروهای سرایداری بازنشسته روبه‌رو بوده‌ایم. طوری که نیروهای سرایدار حاضر در مدارس باید فشار کاری بی‌نهایت زیادی را تحمل نمایند.
این موضوع در حالی است که با توجه به ملاحظات پی‌آمد همه‌گیری کرونا انواع و اقسام اضافه‌کاری‌های بهداشتی به شرح وظایف سرایداران افزوده شده است.
نظام سرمایه بی‌رحمانه‌ترین برخورد را با طبقه‌ی کارگر در خود نشان می‌دهد. به خصوص در شرایط ویژه‌ای مانند همه‌گیری کرونا می‌توان عریان‌ترین شکل خون‌خواری نظام سرمایه را وقتی برای سود بیشتر حاضر به هر کاری می‌شود دید. در حال حاضر چه در مدارس دولتی و چه غیرانتفاعی و خصوصی برخورد یکسانی با کارگران برقرار است: فشار حداکثری.
وضعیت سرایداران مدارس بعد از بازگشایی مدارس و با برنامه‌های حضوری یا نیمه‌حضوری شکل عجیب‌تری پیدا کرده است. مدارس اصرار دارند تا بعد از بازگشایی مدارس و حضوری‌شدن کلاس‌ها جایگزینی برای نیروهای تعدیل‌یافته یا بازنشسته صورت نگیرد و با فشار بیشتر بر نیروهای باقی‌مانده در کار، سال تحصیلی را به پایان رسانند.
نیروهای خدماتی مدارس سال‌هاست به دلیل فشار کاری و خطرات استفاده‌ی بیش‌از حد از مواد شوینده و در رأس همه مشکلات معیشتی، اعتراضات خود را به صورت تجمعات مختلف بروز داده‌اند. تشکل‌یابی نیروهای خدماتی مدارس می‌تواند قدرت آن‌ها را برای به دست آوردن استانداردهای شرایط کاری و کم کردن فشار کار فراهم کرده و گامی مثبت در مبارزات طبقاتی ایشان باشد.