هر روز اخباری که از گوشه و کنار می‌شنویم، حداقل شامل چندین تجمع یا اعتصاب در کارخانه‌هاست. تجمع‌هایی که بیشتر به علت تعطیلیِ کارخانه‌هایی ست که خصوصی‌سازی شده و از تولید و رونق افتاده‌اند؛ و به تبع، کارگرانش بیکار و دربه‌در شده‌اند. عمده‌ی این شرایط حاصل واگذاری کارخانه‌ها به بخش خصوصی‌ست که در ایران از اوایل دهه‌ی هفتاد شروع شد. در دو دهه‌ی اخیر، با تعطیلی کارخانه‌هایی مواجه‌ایم که کارگرانش بیش از یک دهه است مطالبات خود را دریافت نکرده‌اند. یکی از این کارخانه‌ها، کارخانه‌ی مخابرات راه دور ایران (آی تی آی شیراز) است.
در تاریخ 6 خرداد 1399 حدود 170 نفر از کارگران شرکت روغن نباتی شیراز در اعتراض به پرداخت نشدن 3 ماه دستمزد و مزایای خود در مقابل درب کارخانه دست به تجمع زدند. بنابه گفته‌ی کارگران، تعیین تکلیف بدهی میلیاردی کارفرمای شرکت به نهادهای دولتی و خصوصی، پرداخت هزینه‌ی بازنشستگی کارگران مشمول، پرداخت معوقات مزدی، پرداخت سنوات و سامان دادن به وضعیت کارخانه مطالبات اصلی کارگران این شرکت است. هم‌چنین این شرکت به سازمان تأمین اجتماعی بدهکار است و به همین دلیل بیمه‌ی کارگران از جانب این سازمان قطع شده است. کارگران این شرکت هم‌چنین خواستار پیگیری جدی‌تر مسئولین استانی و شهرستانی در قبال حل مشکلات کارخانه‌ی روغن نباتی شیراز شدند. به گفته‌ی کارگران زمانی در این کارخانه 600 نفر…