با گذشت بیش از یک سال از ریزش شدید بورس تهران، شاهد اقبال مجدد اما محدود به این بازار هستیم. بازاری که از سویی با تبلیغاتِ فراوانِ دولت و طبقات بالای جامعه به عنوان بهترین محل برای سرمایهگذاری معرفی شده و از سوی دیگر محل نقرهداغ شدن بسیاری و از دست رفتن اندک اندوختهی آنها است. اندوختههایی که یا به منظور تأمین کسری بودجه به حساب دولت واریز و یا در حساب سهامدارانِ عمده تبدیل به سرمایه شدهاند. در این مختصر به معرفی برخی سازوکارهای حاکم بر این بازار از نظر اقتصادی و تأثیر آن بر روی آگاهی کارگران پرداختهایم.
در چند ماه گذشته عرضه سهام شرکت شستا (شرکت سرمایهگذاری تامین اجتماعی) در بورس به عنوان حل بخشی از مشکلات سازمان تامین اجتماعی سر و صدای بسیاری برپا کرد و همچنین نگرانی بسیاری در میان کارگران. چند سال است که بحث مشکلات سازمان تامین اجتماعی از سوی مسئولین این سازمان و همچنین وزارت کار و مجموعه دولت مطرح شده است. بسیاری از اوقات میشنویم که این سازمان مشکل دارد و ورودیِ مالی سازمان با خروجی آن همخوانی ندارد و بهزودی سازمان تامین اجتماعی نمیتواند به تعهدات خود عمل نماید.