پرستاران سالهاست که از شرایطِ سختِ کاری که به دلیل کمبود نیرو مضاعف شده است و همچنین کم بودن میزان دستمزدشان که موجب فرسودگی جسمی و روحی خود و خانواده شان شده، ناراضی و معترض هستند. اما در این وضعیت سیاست آقای وزیر به همراه دم و دستگاه و نشستهایشان، وزارت بهداشت و بهطور کلی دولت سرمایهمحورِ موجود در ایران، با نقشآفرینیِ مردی که قرار بود «بدتر» نباشد تا رُول «بد» را برایمان بازی کند، تنها در جهت هر چه بیشتر و سریعتر سودآور شدنِ بیمارستانها است؛ آن هم به هر قیمتی.
در چند ماه گذشته عرضه سهام شرکت شستا (شرکت سرمایهگذاری تامین اجتماعی) در بورس به عنوان حل بخشی از مشکلات سازمان تامین اجتماعی سر و صدای بسیاری برپا کرد و همچنین نگرانی بسیاری در میان کارگران. چند سال است که بحث مشکلات سازمان تامین اجتماعی از سوی مسئولین این سازمان و همچنین وزارت کار و مجموعه دولت مطرح شده است. بسیاری از اوقات میشنویم که این سازمان مشکل دارد و ورودیِ مالی سازمان با خروجی آن همخوانی ندارد و بهزودی سازمان تامین اجتماعی نمیتواند به تعهدات خود عمل نماید.
دریافت بیمه بیکاری منوط به رعایت ضوابطی است که در این نوشته به آن اشاره میکنیم. توجه داشته باشید که دریافت این نوع خدمات از سازمان تامین اجتماعی، ربطی به این که شما در داخل یا خارج از کشور برای کارفرمای خصوصی مشغول به کار باشید، ندارد. مهم آن است که مشمول شرایط و ضوابط دریافت این مقرری بوده و در اسرع وقت، برای دریافت آن اقدام کنید.
ما از تاریخ مبارزهی طبقاتی و از آموزگاران طبقهی کارگر این را آموختهایم که دهقانان فرودست آن طبقهای هستند که کارگران، متحد تاریخی خود را در آنها مییابند و اصلاً سلطهی طبقهی کارگر بر جامعه بدون این اتحاد حاصل نمیشود. این ضرورت حاکی از آن است که کارگران و پیشروان کارگری باید قویترین تلاشهای خود را بکنند تا این اتحاد راهبردی و تاریخی را ایجاد کنند و در این دورهی تاریخیِ گسترش مبارزهی طبقاتی، بتوانند به اهداف قابل اتکایی دست یابند.
افزایش معلمان غیررسمی نتیجهی سیاست خصوصیسازی و پولیسازی آموزش است و این زحمتکشان بیشتر از هر کس دیگری در حوزهی آموزش از نتیجهی این سیاستها متضرر شدهاند. طیف عظیمی از معلمان پیشدبستانی و دبستانی و نهضت سوادآموزی به صورت غیررسمی فعالیت میکنند و حداقل شرایط زندگی یک معلم رسمی را نیز ندارند. در صورتی که معلمان رسمی نیز از نظر معیشتی تحت فشار بسیاریاند. این معلمان در خرداد و تیر امسال بارها و به طُرق مختلف به تبعیض و بلاتکلیفی در وضعیت استخدامیشان اعتراض کردند. در واقع پس از 11 سال معطلی از جانب قانونگذاران، اکنون نوبت کارشکنی دولت است. معطلی و کارشکنیای که هر دو نشانگر یک سیاست واحدند و آن هم اینکه دولت و بخش خصوصی بتوانند به…
کارگران معادن ایران، بهویژه طی دو دههی اخیر، برای مقابله با تعرضات و بهرهکشیِ بیشرمانهی سرمایهداران، در مسیری پر فراز و نشیب، دست به اعتراض، تجمع و بعضاً اعتصاب زدهاند. گاه پیروزیهای کوچکی کسب کردهاند و اغلب شکست خورده و ناگزیر به کنج حفرهها و تونلهای معادن بازگشتهاند. شکستهایی که با سرکوب، بازداشت و بعضاً کشتار کارگران همراه بوده است. یاد و خاطرهی کارگران معدن مس خاتونآباد همچنان زنده است و رد شلاق بر تن کارگران معدن طلای آقدره همچنان خونین. این است بهایی که کارگران برای پیگیری حقوق خود باید بپردازند. در این گزارش، هرچند ناقص و کوتاه، خواهیم کوشید به بررسی مبارزات کارگران معادن در ایران و فراز و نشیبهای آن پرداخته و به جمعبندی مهمترین مطالبات مبارزات…
ورزش حرفهای در ذات خود مفهوم موجود در نظام طبقاتی یعنی برتری یک فرد بر فرد یا افراد دیگر را یدک میکشد که هنگام عجین شدن با مناسبات سرمایهداری نمایانتر میگردد. یک فرد در ورزش حرفهای حاضر است برای اینکه بر حریف خود غلبه کند و خود را برتر جلوه دهد دست به هرکاری بزند؛ از خریدن داور مسابقه، دوپینگ، خشونت، ایجاد جو روانی، تبانی و ... گرفته تا صدمهزدن به بدن خود مانند وزن کم کردن در ورزشهای انفرادی که منجر به عوارض مختلف میشود.
بیش از سه هزار نفر از کارگران معدن زغالسنگ کرمان در تاریخ 1 اردیبهشت 1399 دست از کار کشیدند و در مقابل شرکت و دفتر نمایندهی ولیفقیه شهرستان راور دست به تجمع زدند. کارگران اعتصابی در اعتراض به خصوصیسازی شرکت زغالسنگ و واگذاری آن به یک شرکت بینالمللی به نام فولاد تجارت دالاهو دست به اعتصاب زدند.
چرا به فوتبالیستهای مشهور حقوق بالا ولی به دانشمندان بیولوژی حقوق پایین داده میشود؟ آیا در دوران جدید به محققین بیولوژی توجه بیشتری میشود؟ فراتر از این آیا از طرف دولتها توجه بیشتری به حوزهی بهداشت و درمان خواهد شد؟ پاسخ منفی است زیرا ما در نظام سرمایهداری زندگی میکنیم که تعیین کنندهی این مسائل نه انسان و نیازهای انسانی بلکه منافعِ سرمایهداران است.
کارگران شرکت معادن زغالسنگ کرمان در سال 1399 تا کنون پانزده روز دست به اعتصاب زدهاند، که در اکثر موارد با تجمع نیز همراه بوده است. اولین روزی که در سال 99 کارگران دست به اعتصاب زدند اول اردیبهشت بود و پس از آن، از پانزدهم تا بیستوهشتم اردیبهشت به مدت چهارده روز مداوماً دست به اعتصاب زدند، که غالباً با تجمع همراه بوده است.