بین‌الملل اول و سندیکاها

رنه دوهامل، دبیر کنفدراسیون عمومی کار در معرفی کتاب بین‌الملل اول و سندیکاها می‌نویسد:

همه کسانی که اثر «زولا» را خوانده و یا فیلم زیبای «ژرمینال» کار «ایو الگره» را دیده‌اند، به طور قطع آن صحنه‌ی تحسین برانگیزی را که در آن «پلوشار» مبارز برای اعتصاب کنندگان در یک سالن دود گرفته، همه آن چه را که «بین‌الملل» نام دارد، تشریح می‌کرد، به یاد دارند:

«می گفت: هدف بین‌الملل، آزادی کارگران است…

در پاریس، اربابان، هنگام اعتصاب صنعت‌گران برنز، از شنیدن این خبر که بین‌الملل برای کارگران کمک می‌فرستاد؛ و این که در لندن باعث نجات کارگران معدن زغال‌سنگ شده بود و قطاری از کارگران بلژیکی را که توسط مالک معدن دعوت به کار شده بودند، به خرج خود به میهن برمی‌گرداند، به وحشت افتاده و ناگهان تن به آشتی با کارگران داده بودند… کمپانی‌ها از ترس می‌لرزیدند… کارگران در ارتش بزرگ کارگری داخل می‌شدند، مصمم بودند که برای هم جان فدا کنند تا این که برده‌های جامعه‌ی سرمایه‌داری باقی بمانند.»

این «بین الملل»، بین‌الملل اول یا سازمان بین‌الملل کارگران نام دارد که در ایجاد آن کارل مارکس (Karl Marx) سهم قاطعی داشته و امسال جهان کارگری، صد سالگی آن را جشن می گیرد.

کنفدراسیون عمومی کار (CGT) مکلف است که این عصر مهم را همواره برجسته کند، و به مبارزان امروز و به ویژه به جوانان، نقشی را که بین‌الملل اول در تشکل و     تطور جنبش سندیکایی ایفا کرده است، نشان دهد. از طرفی کنفدراسیون وظیفه‌ی خود می‌داند تا آن چه را که باعث ظهور مبارزان شجاع و باشهامت این دوره شده است، آشکار کند. مبارزاتی که در میانشان اوژن وارلن «یکی از ناب‌ترین چهره‌ها» است.

مرکز اتحادیه‌ی آموزش و پرورش کارگری (CCEO) در کنفدراسیون عمومی کار تصمیم گرفته است که به یاد این سالگرد، سخنرانی رفیق ژان بروآ (Jean Bruhat) استاد تاریخ و یکی از صادق‌ترین همکاران این مرکز را که چند ماه پیش در حضور مبارزان کنفدراسیون ایراد شده است، چاپ و منتشر کند.

موضوع این خطابه، روشنگر یکی از جنبه‌های کمتر شناخته شده‌ی بین‌الملل اول است؛ یعنی نقشی که بین‌الملل در پیشرفت جنبش صنفی در کشور ما بازی کرده است.

بنابراین، موضوع سخنرانی رفیق ژان بروآ برای همه‌ی ما گران‌بها و سودمند است و به شناخت ما از تاریخ جنبش کارگری خواهد افزود.

مدرک باارزشی برای تشکل شرکت‌کنندگان در تمام حوزه‌های صنفی ماست. نوشته‌ای است که در کتابخانه‌های سازمان‌های متحد و کمیته‌های اجرایی جا خواهد داشت.

آموزش و پرورش و تشکل چارچوب‌های صنفی، در اصل به منظور شناساندن و همسان کردنِ اصول نظری اقتصاد سیاسی و بررسی دیگر مسائل نظری و عملی زمان ماست. برای نیل کامل به آن، پژوهش در گذشته لازم به نظر می‌رسد؛ آن چه که می‌تواند به ما کمک کند وظایف روزمره را بهتر انجام دهیم و به چشم‌انداز کنش‌های خود خوب‌تر نگاه کنیم.