اول ماه می، روز جهانی کارگر، یادآور مبارزات شکوهمند طبقه‌ی کارگر و کارگران مبارز است. مبارزات خستگی‌ناپذیری که در درازای تاریخ پر فراز و نشیب طبقه‌ی کارگر، علی‌رغم همه‌ی دشواری‌ها، عقب‌گردها و پیش‌روی‌ها، با نیروی متحد کارگران به پیش تاخته و دست‌آوردهای بسیاری داشته است.
به یاد داشته باشیم که بسیاری از چیزهایی که امروز برای ما پیش‌پا افتاده و بدیهی به نظر می‌رسد، دست‌آورد همین مبارزات تاریخی کارگران است. تامین اجتماعی، بیمه‌ی بیکاری، حداقل دستمزد، هشت ساعت کار روزانه، خودِ قانون کار و تمام حقوقی که در قانون کار برای کارگران در نظر گرفته شده، حاصل بیش از ۱۵۰ سال مبارزه‌ی طبقاتی کارگران برای بهبود شرایط خویش است.
از اوایل سال‌های ۱۸۸۰ اتحادیه‌های کارگری آمریکا تلاش می‌کردند قانونی را به تصویب برسانند که هشت ساعت کار در روز را به رسمیت بشناسد، اما چنان که انتظار می‌رفت سرمایه‌داران در برابر این خواست کارگران مقاومت کردند. در ۱۸۸۴، پس از چند سال وعده‌های بی‌نتیجه‌ی سرمایه‌داران و دولت پشتیبانشان، فدراسیون اتحادیه‌های کارگری آمریکا دو سال به دولت و سرمایه‌داران فرصت داد تا این قانون را تصویب کنند.
روز ۱ ماه می ۱۸۸۶، با پایان یافتن این مهلت دو ساله، اتحادیه‌های کارگری آمریکا فراخوانی برای اعتصاب عمومی و راه‌پیمایی صادر کردند. طی چند روز، اعتصاب‌ها و تظاهرات گسترده‌ای در بیشتر مناطق صنعتی آمریکا برگزار شد که پرشمارترینِ آن‌ها در شیکاگو بود و به کشتار و دستگیری گسترده‌ی کارگران و رهبرانشان منجر شد.
از آن سال تا امروز، یکم ماه می، روزی نمادین برای کارگران است تا قدرت همبستگی و اتحادشان را جشن بگیرند و با یادآوریِ جانفشانی‌های کارگرانِ رزمنده، شعله‌های خشمِ طبقاتی را در خویش زنده نگه دارند.
امروز که با فشار و هجمه‌ی بی‌سابقه‌ی سرمایه بر طبقه‌ی کارگر روبرو هستیم، و سرمایه‌داران و دولتِ پشتیبانشان می‌کوشند تا کارگران را در جبهه‌های مبارزه‌ی طبقاتی به عقب رانده و به کُرنش و تسلیم وادار کنند، روز جهانی کارگر فرصتی برای یادآوری نیروی همبستگی طبقاتی ما کارگران است که می‌تواند صفوفِ به‌هم‌پیوسته‌ی دشمنانمان را در هم شکند.
اول ماه می، روز بزرگداشت همه‌ی کارگران مبارز جهان، از شیلی و مکزیک و مصر تا آفریقای جنوبی و هند و کره جنوبی و ایران است. روزی برای جشن گرفتنِ دست‌آوردهای گذشته و روزی برای برافروختن آتشِ امید در راه مبارزات آینده. روزی که به ما می‌آموزد تنها در سایه‌ی اتحاد و سازمان‌یابیِ طبقاتی است که می‌توانیم زندگیِ بهتری برای خود و هم‌طبقه‌ای‌هایمان بسازیم.
خجسته باد روز جهانی کارگر!
پاینده باد همبستگی طبقاتی کارگران جهان!