در شهرداری فولادشهر حدود ۷۰۰ کارگر مشغول کار هستند. در اسفندماه سال گذشته، کارگران این شهرداری به دلیل این‌که بیمه‌ی پرداختی این افراد به مدت یک سال توسط شهردار قبلی پرداخت نشده است، به شدت ناراضی بودند.
طبق گفته‌ی کارگران، شهردار قبلی فولادشهر حدود ۱۴ میلیارد تومان اختلاس کرده و این اختلاس را به صورت واریز نکردن حق بیمه‌ی کل کارگران شهرداری به مدت یک سال انجام داده است. در کنار پرداخت نکردن حق بیمه، از دادن حقوق و مزایای دیگر کارگران در مدت ریاستش خودداری ورزیده است.
در سال ۱۳۹۷ کارگران دست به اعتصاب زده‌اند، ولی با وعده و وعیدهای شهرداری فولادشهر، رسیدگی به خواسته‌ی ایشان به عقب افتاد. ۹۰ نفر از کارگران این شهرداری باید اوایل سال ۱۳۹۹ بازنشسته می‌شدند ولی به دلیل پرداخت نشدن یک سال حق بیمه، آن‌ها مجبور شده‌اند برای رسیدن به حد نصاب سن بازنشستگی یک سال اضافه‌تر کار کنند. تا مدت‌ها هیچ فردی در شهرداری فولادشهر پاسخ‌گوی خواسته‌های این کارگران نبود و فقط رئیس شهرداری با وعده و وعیدهای بسیار سعی در مهار کردن کارگران و جلوگیری از اعتصاب دوباره‌ی این کارگران داشت. وی تا خرداد ۱۴۰۰ در مسند ریاست این شهرداری است.
به گفته‌ی یکی از کارگران شهرداری، در صورت پرداخت نشدن حق بیمه‌ی عقب‌افتاده دست به اعتصاب خواهند زد. جالب توجه است که در پی‌گیری بعدی مشخص شد اعتصاب کارگران نتایجی به دنبال داشته و بخش از معوقات از طریق فروش ساختمان‌های بیت‌المال (نه از محل اختلاس) پرداخت شده است.
کارگران شهرداری می‌گویند پیمان‌کاران برای این‌که از دادن ناهار خودداری کنند، ساعت شروع کار را از ۸ به ۷ صبح و ساعت تعطیلی را از ساعت ۱۶ به ۱۵ تغییر داده‌اند. با دریغ کردن ۷۰۰ پرس غذا از کارگران، هر روز چند میلیون سود بیشتر به جیب پیمان‌کار از سفره‌ی کارگران اضافه شده است.
کارگران شهرداری فولادشهر به دلیل نبود امنیت شغلی به خاطر قراردادهای موقت و نبود تشکل‌های کارگری و وجود سیستم پیمان‌کاری (که به این طریق دست‌اندرکاران شهرداری تقصیر را به گردن یک‌دیگر انداخته و از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند)، از دست‌یابی به حقوق قانونی خود محروم هستند.
در زرین‌شهر (شهری در مجاورت فولادشهر) نیز کارگران شهرداری در حدود ۳ ماه حقوق معوقه داشته‌اند و با مشکلاتی مشابه با کارگران شهرداری فولادشهر دست به گریبان هستند.
سرمایه‌داران در استان اصفهان (همانند دیگر استان‌ها) از اجرای کامل قانون اداره‌ی کار به شیوه‌های مختلف طفره می‌روند؛ چنان‌چه دیدیم حتی ساعت شروع و پایان شیفت‌های کار را طوری تنظیم می‌کنند که از وعده‌های غذایی و سرویس‌دهی‌های مختلف شانه خالی کنند و بر سود خود بیافزایند. افزایش روز به روز قیمت مواد غذایی، نارضایتی را در بین طبقه‌ی کارگر در این استان افزایش داده، اما متأسفانه به دلیل نبود تشکل‌های مستقل کارگری، بخشی از طبقه‌ی کارگر به نیروهای ارتجاعی سلطنت‌طلب و مجاهدین گرایش پیدا کرده است.